Do secreto do voto

Mire que lle digo, don Manoel! Ben sabe vostede que mentres me cheguen as forzas hei de saír á rúa a loitar polo que considero xusto! Que quero mais que a parca me colla na rúa protestando que apampado diante do televisor! Así que se non me veu na manifestación dos xubilados foi porque, ende ben!, había xente abondo como para que os encontros foran froito da casualidade mais que da pouca asistencia.

A quen si que atopei foi ao seu amigo limiao, o Tavo, que moito fíxome rir cos seus contos  e socedallas. Un destes, que puxen por escrito por mor da pouca memoria que as veces teño, pertence por dereito propio á categoría dos sucedidos. E dígolle isto, non porque eu pense que a realidade teña mais valor que a fabulación, que o que enxeño enxeño é, senón porque narrador e ouvinte concordamos na opinión de que o relato describía de xeito sublime a esencia da alma galega e as súas contradicións, como enxergará decontado ao escoitar.

Conta o Tavo que nun día de votacións do pasado recente, chegou a unha aldea da que non imos dar o nome, un autobús que o partido corrupto, cada quen que lle poña o nome que guste, enviaba por parroquias, aldeas, vilares e casais, a recadar aos indecisos con dereito a, que non capacidade de, voto. As xentes do lugar ían subindo paseniño ao autobús pola porta dianteira onde un interventor do partido, todo endomingado e con garabata, entregáballes un bocadillo e un sobre pechado cunha papeleta dentro. Unha das mulleres, mais curiosa o mais inconsciente, intenta abrir o sobre electoral para comprobar o que hai dentro. O interventor, todo alporizado, diríxese a ela nestes termos:

-    Alto aí, miña señora! Que é o que pensa que está a facer? E que vostede non sabe que o voto é secreto?

E mire que lle digo don Manoel! A mulleriña non deu nin chío. Pechou de vez a boca e o sobre e foi sentar no fondo do autobús, o mais lonxe que puido da porta onde aquel home cun traxe tan bo, e tanta sabedoría lle tivera que recordar os dereitos fundamentais que a Constitución consagra!

Goberna ti, goberne el,

todos queren gobernar.

Ou ó goberno ten mel,

ou non mo sei explicar.