Nos bancos da alameda de Bouzas

Mire que lle digo Don Manoel! Hoxe cando ía cara a taberna a tomar o viño cos amigos pasei pola Alameda, xa sabe, a que está diante da que foi a súa casa, aquela que cando vostede era neno estaba chea de cativos xogando, as mais das veces as raparigas a xogos de nenas, coma a mariola ou a aceiteira, e os rapaces a xogos de nenos, a billarda ou á buxaina! Que non sabe o que é a mariola? Pois o que as súas irmáns chamaban a mariquitilla! Non tema, Don Manoel! Volvo co conto. Dicía que pasei pola Alameda e alí estaba o meu vello amigo Henrique tomando o sol nun banco con outros compañeiros. E noutro banco, a rentes deles, un grupo de mulleres. Homes con homes e mulleres con mulleres! Cando lle fago observar tal circunstancia, Henrique, con ollos de pícaro, dime:

- E logo meu amigo! Vostede que sabe tantas cantigas non sabe aquela de:

Canta, cuco, canta, cuco,

na rabela do arado,

os homes entre as mulleres

éche gando mal gardado.

-     Pois mire que lle digo, Don Henrique! Que esa saber nona sabía, pero si estoutra:

O bailar homes con homes

E mulleres con mulleres

É coma a gaita sen fol-e

E o tambore sen cordeles