martes, 25 de outubro de 2016

100 anos da visita de FGL a Galicia

Mire que lle digo, Don Manoel! Que hoxe, 25 de outubro, cúmprese 100 anos da primeira visita de Federico García Lorca a Galicia, e vexo ao seu amigo moi entusiasmado convidando á xente a participar con poemas, textos ou artigos, desta tan importante efeméride. E, mire que lle digo, Don Manuel, que xa sabe que eu son fácil de enredar en causas coma esas, e que algunha cousa das miñas podería contar; e logo: “pero en que enredo vaste meter! Que vas facer ti entre tanta xente notable?” E finalmente lembrei o que dicía Manuel Pazos de Merexo cando o invitaron a tocar con Kepa Junquera: “cada un vai a feira co que ten!” Así que, viva o meu atrevemento! E coma son daqueles que chamaban de caíño revirado, non direi nada do Federico poeta, do Federico home de teatro, do Federico debuxante, que outros o farán mellor que eu; falarei do Federico irmán dos que sofren, do Lorca indignado ante a inxustiza social.
Na súa primeira estadía en Compostela Lorca visitou o hospicio de orfos de San Domingos de Bonaval. E anos mais tarde escrebe:
UN HOSPICIO EN GALICIA
Es el otoño gallego y la lluvia cae silenciosa y lenta sobre el verde dulce de la tierra. […] Frente a una iglesia de piedra negriverdosa, donde los jaramagos quieren prender sus florones, está el Hospicio humilde y pobre…Da impresión de abandono el portalón húmedo que tiene... Ya dentro, se huele a comida mal condimentada y pobreza extrema. El patio es románico... En el centro de él juegan los asilados, niños raquíticos y enclenques, de ojos borrosos y pelos tiesos. Muchos son rubitos, pero el tinte de enfermedad les fue dando tonalidades raras en las cabezas... Pálidos, con los pechos hundidos, con los labios marchitos, con las manos huesudas pasean o juegan unos con otros en medio de la llovizna eterna de Galicia.
E segue mais adiante:
Me dio gran compasión esta puerta por donde han pasado tantos infelices... [...] Quizá algún día, teniendo lástima de los niños hambrientos y de las graves injusticias sociales, se derrumbe con fuerza sobre alguna comisión de beneficencia municipal donde abundan tanto los bandidos de levita y aplastándolos haga una hermosa tortilla de las que tanta falta hacen en España.

Ningún comentario:

Publicar un comentario