Mire que lle digo, Don Manoel!
Que agora que mo di, ben puidera ser que o Don Manuel que ensinoulle a Muiñeira
de Ponte San Paio ao noso Tiniño o gaiteiro, fora o grande violinista de
Pontevedra que vostede di, Don Manuel Quiroga, que o retrato que me mostra é
ben acaído ao que Averomar contoume dese home. Os ollos! Eses ollos coma
ardendo, esa testa ergueita coma a dun león que, aínda ferido por cen balazos,
négase a deixarse abater, fora o que mais lle impresionara. E un ar de inmensa
tristura, como se tivera perdido unha patria, que polo que vostede me conta
daquela xa tivera o accidente en Nova York e perdera a mobilidade no brazo
dereito, e con ela a capacidade para tocar o violín. Tamén díxome Tiniño, que o
músico tocaba o piano coma aqueles que coñecen pero non aman o instrumento.- A que tocaba ben era a miña muller – dixéralle daquela.
E, mire que lle digo, Don Manoel! Que ben me gustaría que fora precisamente Don Manuel Quiroga, o mellor violinista que deu esta terra, o que lle ensinara esa fermosísima muiñeira ao noso Averomar!
(Ilustracións:
Autorretrato / retrato de Martha Lehmann. Manuel Quiroga. Debuxos a lapis sobre
Papel. Museo de Pontevedra. Nº inventario: 005952-B-2)
Ningún comentario:
Publicar un comentario