Os bancos e os bancarios

Mire que lle digo Don Manoel! Que xente mala lle houbo sempre, pero nunca tanto se fixo notar. Véuseme isto ás mentes con todo o que está a pasar con isto das moitas tarxetas e das poucas conciencias, que semella que sen o medo ao inferno a xente se move ás apalpadelas na vida. Que deus nos libre do día das loanzas, porque será o sinal de que un está morto, pero eu ben lémbrome doutro Don Manuel, do que vostede é herdeiro, que ben parecía que nacera para axudar aos demais, mentres hoxe calquera galopín deses de terno e garabata te endosa unhas preferentes para salvar o seu cu. Mire que lle digo Don Manoel! Que eu tampouco son dos que di se pode confiar na xente coma nunha mula, pero tamén sei que unha persoa honrada tampouco é aquela que nunca roubou porque tampouco tivo ningunha oportunidade de roubar, senón aquela que si que as tivo, e moitas, e nono fixo. E destes aínda algún hai. E algún tiven o gusto de coñecer.