Para Don Manoel

Mire que lle digo Don Manoel! Que tamén quero eu darlle no día de hoxe os meus parabéns; e as grazas por darme a voz e a palabra, por camiñar ao meu rentes, cando os demais te abandonan, por non ser cego aos meus defectos senón pechar os ollos a eles. Nunha palabra pola súa amizade, esa cousa misteriosa que canto mais se da mais se ten, que multiplica as alegrías e divide as penas.

E, mire que lle digo Don Manoel! Que en demasiadas ocasións un irmán non é un amigo pero un amigo é sempre un irmán, que te quere aínda que sabe ben coma es. E desta concordo eu co refraneiro cando di que aceite, viño e amigo, mellor canto mais antigo, e que todo mundo quer ter amigos pero poucos se toman a molestia de o ser.