Ilustres superticiosos

Mire que lle digo Don Manoel! Que deus os da e eles se xuntan! Ou neste caso os xuntan no mesmo andel duns Grandes Almacéns. A superstición de rezar a sete virxes, a rentes de outro ilustre supersticioso: Francisco Franco. O DVD do filme de Alberto Rodriguez co do pretendido documental de Sáenz de Heredia.

Xa sabe, Don Manoel, que dende o ano 1916, que lle deron un tiro no bandullo nos combates nas Lombas de Biutz, preto de Ceuta, o Francisco, Paulino, Hermenexildo, Teódulo, quedou convencido que estaba baixo a protección divina. Que tiña baraka! como lle dicían os moros que se trouxo de África para asasinar aos españois que non  crían que fora o Mesías enviado pola Providencia para asegurar a súa felicidade. Por non falar da vidente Mersida, á que consultaba tanto sobre cuestións militares coma sobre os seus colaboradores, cando a campaña do Rif. Ou o de Corintio Haza, xudeu sefardí radicado en Tetuán, conselleiro tamén do Xeneral de Gaulle, autor según din do deseño do "Víctor", o amuleto que lle debía de procurar a boa fortuna.

Sen esquecer á irmá Llimargas, Ramona a Catalana, á que José María Pemán consideraba coma santa Teresa de Ávila rediviva, que desque predixo o Alzamento tiña abertas de par en par as portas do despacho de Franco en Burgos para contarlle en exclusiva, e en catalán, o único idioma que falaba, os designios da Providencia. Todo sen moverse de Cataluña, cousa que non lle facía falla porque tiña o don de estar en dous lugares ao tempo.

E superstición é tamén a crenza nos poderes sanatorios das reliquias, e o Generalísimo, sen chegares ao de Felipe II, tíñalle ao “brazo incorrupto de Santa Teresa” mais apego que a súa muller aos colares en particular, e alfaias de todo tipo, en xeral.

E, mire que lle digo Don Manoel! Que dos envexosos, dos sempre ofendidos, dos rancorosos, dos malévolos e insatisfeitos, escapo coma quen leva o demo detrás, que moitos deles acaban convencidos que forman parte dun plan divino, plan divino que acabamos pagando os demais!