E vostede de quen ven sendo?

Mire que lle digo Don Manoel! Así que vostede ven sendo o fillo do Director do banco da Alameda! Daquela era o Banco Hispano Americano, Sucursal de Bouzas, e hoxe o Banco de Santander, que para que non haxa dúbidas ten un logo coas chamas do inferno, e uns donos de nome corsario: Botín; que a mais de calzado alto que cobre o pé e o tornecelo quer dicir ganancias obtidas a través dun roubo, atraco, estafa ou extorsión e que é repartido entre os criminais que os cometen. Piratas daquela e piratas hoxe, que por moito que nos conten as películas, a empresa filibusteira non era comunitaria senón capitalista. E uns e outros, corsarios e banqueiros, teñen o seu  código de comportamento, o que os piratas chamaban as regras do diaño. Unha parte do roubado vai para o monarca que deu a patente de corso. Outra para o dono do barco. Outra para a Igrexa para que rezase polas súas almas. E as que cadraran para o capitán. Do resto do botín, deducidos os gastos, a comida, se non se roubaba, o soldo carpinteiro e o do cirurxián, media parte para os aprendices; unha parte para cada mariñeiro e dúas para o contramestre. E, mire que lle digo, Don Manoel! Tampouco é que os filibusteiros de hoxe sexan tan diferentes aos de onte coma un ovo a unha castaña; cuspidiños, mais ben, coma unha filla e a súa nai!