A balandra dos Ultreias

Mire que lle digo Don Manoel! Alá polo ano 2000, fai xa uns pouco anos, agasalláronme cun disco recompilatorio de Suso Vaamonde, que leva por título Lembranza. Na capa un retrato do cantante que lle fixera o seu amigo Xosé Guillermo. Pechando o segundo disco hai un himno con letra de Fermín Bouza Brei que me trouxo moitas cousas á memoria:

A balandra dos ultreias

Leva os corazóns por vela

Navega cara ao futuro

Toda Galicia vai nela

Certo é que a balandra que chegou a Vigo en xuño do 32, non era tal senón un pailebote de nome Joaquín Pérez, que tampouco ía nela toda Galicia senón dezaoito Ultreias comandados por Álvaro das Casas, un  ultra españolista e monárquico que foi mestre de  Xoán Carlos I de España (e quinto de Alemaña) e membro do tribunal de acceso a Policía, que baseado na súa experiencia scouts, crea unhas mocidades "amantes" da terra e a cultura galega nas que militou o propio “Pepe dos Cestos”, é dicir Ramón de Valenzuela, candidato do PCG nas eleccións xerais de 1979.

E mire que lle digo, Don Manoel, que xa que estamos nestas, déixolle aquí o Decálogo dos Ultreias:

I.- Porque amo a Galiza con toda a miña alma, dedicareille os meus mellores esforzos para tornala eternamente feliz.

II.- Porque a vida está chea de mágoas, miña mocidade será unha leda canción que ha erguer o espírito de tódolos coitados.

III.- Porque estou afincado ao chan nativo e endexamais hei crebar as ligazóns coa miña xente, manterei sempre aceso o fogo do meu lar.

IV.- Porque penso no que fun no que son e no que teño de ser, respectarei aos vellos e pequenos e defendereinos de todo aldraxe e sufrimento.

V.- Porque quero a eficacia do meu labor, axudarei os nobres desexos dos meus compañeiros como quixera que me axudasen a min na arela dos meus limpos ensonos.

VI.- Porque teño de ser home útil á miña Terra, cumprirei tódalas miñas obrigas pra ire facendo a miña historia de cidadán exemplar.

VII.- Porque quero limpar a miña axuda de erros, educarei meu espírito no estudo e no traballo.

VIII.- Porque teño de ser rexo na axuda aos meus irmáns, fortalecerei meu corpo na claridade das augas e nor ar das montañas.

IX.- Porque soño nun porvir de verdadeira fraternidade, farei por que rente de min se xunten tódolos rapaces galegos pra que o día de mañá non nos afasten prexuízos de caste.

X.- Porque quero unha Galiza enteiramente galega en convivo con tódalas razas, en fala con tódalas culturas, abrirei meu peito a tódolos homes de boa vontade e recta intención.